Hoe kun je heftige emoties gebruiken om dichter bij jezelf te komen?
Daar staan we dan, de kinderen Kjeld (6) Kim (4) en Fred mijn partner ik, in een apart kamertje in het huis ligt onze geliefde beppe opgebaard op bed. Ze zou deze week 85 jaar zijn geworden. Kijk, beppe is hier niet echt meer zeg ik, alleen haar lichaam is hier nog, die heeft ze niet meer nodig want haar ziel is nu naar de hemel. Kim kijkt mij aan en zegt met grote ogen: Maar dan is ze in haar blootje!!!
En dan moeten we allemaal een beetje lachen en huilen tegelijk.
In de nacht van zondag op maandag om 0430u, onze eerste nacht op Ameland van wat een heerlijke vakantie had moeten worden, Ik wordt wakker van gebonk op de deur, en hoor POLITIE HIER, open doen! Fred springt uit bed en ik volg in een reflex. Het volgende moment staan er een man en een vrouw in de gang, vragen onze naam, en dan komt er zo'n film-moment: De man zegt: Ik ben bang dat we slecht nieuws voor u hebben, u kunt beter even gaan zitten. Op dat moment gaan alle radartjes in mijn hersenen op volle toeren, ik weet er is iets ergs gebeurd, maar wat en met wie? mijn hart gaat als een razende tekeer.
Dan richt de man zicht tot Fred, en vertelt: Uw moeder is op 84e leeftijd overleden vannacht in haar huis. We zijn eigenlijk een soort van verbijsterd. We hadden wel rekening gehouden met het eventueel overlijden van mijn schoonvader omdat hij net 6 weken geleden een hartinfarct had gehad, maar dit hadden we nu niet zien aankomen nu al , ja ze werd wat ouder, kreeg wat vage klachten was wat sneller moe, maar stond ook nog midden in het leven en zat nog in allerlei clubjes, en deed van alles voor goede doelen en wereld- vrede
Ergens was het ook niet helemaal een verassing, Fred en ik hadden allebei wel al vaker gesprekken gehad over zijn ouders die nu toch echt een dagje ouder werden, en dat het ook ineens afgelopen kan zijn, dat dat gewoon reëel is. Zelf stonden mijn schoonouders daar ook heel nuchter in: ze hadden al vanalles opgeruimd, op een heel aantal waardevolle dingen in huis waren stickertjes geplakt: dit is voor die en dat is voor die, als wij er niet meer zijn. Ook hebben ze alles zoals ze het zelf graag wilden al opgeschreven over hun eigen uitvaart, wat voor kist, welke liederen in de kerk, en welk lied er gespeeld moest worden tijdens het uitdragen van de kist. Ik vind het mooi dat ze zelf al zoveel op papier hebben gezet, zodat wij als nabestaanden ook weten dat de uitvaart verloopt zoals ze het zelf graag gewild zou hebben.
Wij hebben er heel bewust voor gekozen om de kinderen uitgebreid afscheid te laten nemen van beppe, zodat ze met eigen ogen konden zien dat beppe echt niet meer terug zou komen, dat het niet een vaag concept zou blijven, de dood. We vertelden ook niet dat ze ''sliep'' dat zou heel onveilig zijn voor kinderen want : zou je zomaar ineens niet meer wakker kunnen worden als je gaat slapen? dit kan echt slaapproblemen veroorzaken. De kids hebben overal gevoeld en constateerden al gauw dat ze zo koud was, al snel kwamen er allerlei vragen natuurlijk. Kjeld begint gelijk oplossingen te verzinnen: als we nou de verwarming hier heel hoog zetten? zouden we kokend water over haar heen kunnen gieten? Jezus kwam toch na 3 dagen ook weer tot leven? gaat zij ook weer leven? Ik moet hem toch echt duidelijk maken dat ze niet meer terug komt, althans niet in deze vorm.
Wij zijn ervan overtuigd dat het niet ineens ophoud met de dood, en dat wij , of een deel van ons altijd verbonden is met het universum of God of wat voor naam je hier dan ook aan geeft, Zodat we ook als we ons huidige leven leven hier op aarde daar contact mee hebben, mee verbonden zijn. en als je overlijd dat dat alleen maar inhoud dat het fysieke deel hier ophoud te bestaan. Maar het grotere deel van ons blijft voortbestaan.
'S avonds in bed is Kjeld erg overstuur, we hebben het er al eens over gehad dat je ziel opnieuw geboren zou kunnen worden, en hij vraagt mij in tranen: mama, als jij dood gaat, wacht je dan wel op mij want dan wil ik wel weer in jouw buik! Ik troost hem en zeg dat ik dat zal doen, wat gaat er toch al veel om in die koppies. Als moeder probeer ik zo goed mogelijk om te gaan met alle emoties van mijn kinderen, uitleggen als er vragen zijn, maar wat ik vooral ook belangrijk vind is: laat emoties er ook zijn, het hoeft niet weg gesust te worden, het is heel verdrietig en het overlijden van een dierbare veroorzaakt pijn die ook fysiek te voelen is, deze pijn moet gevoeld en doorleeft worden om het uiteindelijk te kunnen verwerken. dus niet sssst stil maar, maar juist: huil maar even goed, voel maar wat er in je lijf gebeurt, kun je dat ook omschrijven aan mij, hoe voelt dat ? wat zie je, hoe voelt dat? Dit geeft ruimte in het hoofd en in het lijf. Ook de emotie woede moffelen we vaak weg, dat hoort niet! Maar voel jij je toch intens boos, wat is er dan mis mee om je lekker uit te leven op een kussen? het lucht op, de woede verliest zijn kracht.
Als mijn zoon erg boos is vraag ik hem ook altijd: Waar voel je dat in je lijf? dan gaat hij vanuit boos zijn in zijn hoofd naar voelen in zijn lijf, en daarop volgt meestal een ontlading van verdriet wat onder die woede zat. Misschien had hij niet zo'n lekkere dag op school en was hij daar verdrietig over, dit verdriet is wat er werkelijk gevoeld wil worden op zo'n moment.
Ik denk dat het in onze huidige maatschappij ook vaak misgaat met mensen omdat ze hun emoties geen ruimte geven, en er geen gehoor aan geven en alleen maar in hun ''denkhoofd'' zitten. We hebben onze emoties niet voor niets, ze zijn er om ons leiding te geven, om te laten merken dat er iets goed gaat, of juist niet goed. Wat ik heb geleerd is dat als wij dingen doen die we leuk vinden of die goed voor ons zijn, dan voelen we ons goed, dan zijn we blij, dan zijn we ook echt verbonden met ons diepere zelf. Je zou dit ook onze intuïtie kunnen noemen, hier komen onze goede ingevingen ook vandaan. Maar ben je boos, geïrriteerd of heel gehaast dan horen en merken we deze niet meer op, en dat is heel jammer. Gelukkig kan dit ten alle tijden hersteld worden als je je daarvan bewust gaat worden.
Ik merkte dat ik door deze heftige gebeurtenis ineens "Uit de flow" was, ik was daarvoor lekker bezig met mijn werk, een training afronden, wel een beetje druk maar ook allemaal fijne dingen, en ineens BAM slecht nieuws. Dan wordt je even heel erg met je neus op de feiten gedrukt, ik merkte aan mijn energie dat ik het waarschijnlijk toch een beetje TE druk had gehad, ik voelde bijna geen ruimte om te rouwen. Ik voelde dat ik terug moest naar mijn emoties en daar vanuit voelde ik dat er rust nodig was. Rust voor mijzelf, maar ook voor mijn gezin.
Inmiddels zijn we weer een paar weken verder, en kan ik zeggen dat ik weer in de flow zit, maar deze keer op een beter manier, namelijk een gebalanceerde flow met leuke en drukke dagen afgewisseld met voldoende rust en herstel tijd. Wat ik zelf ook heel veel aan heb is ''alleen tijd'' dus lekker wandelen in de natuur, of wat fietsen, middagje alleen naar de sauna etc. Op die momenten komen voor mij ook de mooie en waardevolle inzichten. Vanuit alles wat ik zelf met Zacht Werken heb geleerd weet ik ook dat alleen-tijd oke is, als dat is wat iemand echt nodig heeft, het is niet egoïstisch, ik ben heus niet a-sociaal of mensen-schuw, maar het is tot jezelf-kom tijd. Met zacht Werken heb ik geleerd dat goed voor jezelf zorgen de basis is voor een fijn leven voor jezelf EN voor iedereen die je lief is.
Zacht Werken is de tegenhanger van hard werken en ook nog eens vanuit je hart werken, je zou het ook Smart Werken kunnen noemen.
Als je Zacht gaat werken verandert je mindset compleet, je gaat stoppen met als een kip zonder kop in het rond rennen, maar je gaat bewust in elk moment kiezen waar jij tijd en aandacht aan wilt besteden. Je bent altijd in het nu, want dat is de enige plek die er echt toe doet. Door zacht te werken krijg je meer tijd, omdat je alles met aandacht doet, het klinkt misschien een beetje gek maar door Zachter te werken zul je veel meer voor elkaar kunnen krijgen dan voorheen. En wat verder zo leuk is aan Zacht Werken is dat je ook nog eens veel aandacht zult gaan besteden aan jouw dromen en wensen, wat wil jij manifesteren in dit leven?
Een moment van rust en ontspanning nodig?
Boek hier jouw Shiatsu Massage
Ik ben Jannet Veenbaas, ik geef Shiatsu en Massage behandelingen en Zacht werken® coaching aan mensen die zichzelf een ontspannen, gebalanceerd leven gunnen en willen focussen op wat echt belangrijk is. Ik ga je o.a.leren waarom het zo belangrijk is om aandacht te besteden aan jouw dromen en wensen, zodat je daar heel veel energie uit gaat halen. Ik heb een fijne praktijk in hartje Groningen genaamd De Koning Te Rijk. Ik hoop dat ieder zich na een behandeling of coachingssessie bij mij zich De Koning Te Rijk voelt. Thuis heb ik een lieve partner, Fred die fantastisch kan koken (yes!) en twee ondernemende kids Kjeld (6) en Kim (4) die ik af en toe graag achter het behang wil plakken, maar O wat ben ik dankbaar en trots op deze mini mensjes.
SCHRIJF JE HIER IN VOOR GRATIS NIEUWS, RELAXTIPS EN KORTINGEN!